Ders çalışmak için geldiğim tatlış kütüphanenin her zaman oturduğum perdeleri açık masasında zaman denklik bağlaçlarına bakarken aşağıdaki örnek cümleye “Oo kavgada söylenmez.” dedim kendi kendime. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu. Yine psikolojim bozuldu iki gündür ‘sebepsiz’ yere başımı duvara geçirme dürtüsü doğuran baş ağrısıyla günde 15 saat uyuyorum ve Türkiye’den getirdiğim parol stoğumu şeker niyetine içiyorum üç saatte bir. Tabii bir de buna Toefl gerginliği eklenince de keyfime diyecek yok. Tam havalar düzeldi derken bastıran yağmur ve rüzgar bisikletimi kullanmamı da engelliyor. Sanırım biraz da okuldan sıkıldım. Elime bir fırsat geçse çantamı hazırlayıp Türkiye’ye geri dönmemem için hiçbir mantıklı engelim yok gibi şu an. Üstelik uçakta duygulanıp ağlamazdım da yüksek ihtimal.
Neyse. Velhasıl kelam; insanlar değişiyor, dünya dönüyor, minnoş kalbimiz de kırılıyor. Doğal seleksiyon, sen onu bunu boşver de dersine çalış diyen annemin sesini duyar gibiyim. Yaz geldi arkadaşlar. Aynı bu yazının sebepsiz karalanmacası gibi güneş doğduktan hemen sonra bastıran sağanak yağmur ve on dakika sonrasında tekrar açan güneş gibi psikolojim bu aralar. Bunaltıcı, köşeye sıkışmış hissiyatı.. Özlem ve sabırsızlık, hayaller.. Nereden geldiğimin ve nereye gittiğimin akıl almaz farkındalığı, instagram bildirimlerini mesaj bildirimi sanıp irkilen panik ruh hali ve kaygı... İyisi mi relative clauselara da bir göz atmak lazım tabii, baş ağrım tekrar başlamadan.
H.